دو سال از زلزله فاجعه انگيز بم و يك سال از سونامي در كشورهاي حاشيه اقيانوس هند مي گذرد... حدود سي و پنج هزار نفر در زلزله بم کشته، پانزده هزار نفر مجروح و بالغ بر هشتاد هزار نفر آواره شده اند
در حادثه سونامي حدود يك و نيم ميليون نفر بيخانمان شدند، در اندونزي و سريلانكا بيش از صد و شصت و يك هزار نفر كشته و پنجاه هزار نفر نيز مفقود شده اند
چه آسان همه چيز فراموش مي شود، هنگام وقوع هر يك از اين دو اتفاق، هنگام شنيدن خبر وقوع آن ها، هر يك از ما چه كرديم و چه گفتيم و چه زود آن را فراموش كرديم
در حادثه سونامي حدود يك و نيم ميليون نفر بيخانمان شدند، در اندونزي و سريلانكا بيش از صد و شصت و يك هزار نفر كشته و پنجاه هزار نفر نيز مفقود شده اند
چه آسان همه چيز فراموش مي شود، هنگام وقوع هر يك از اين دو اتفاق، هنگام شنيدن خبر وقوع آن ها، هر يك از ما چه كرديم و چه گفتيم و چه زود آن را فراموش كرديم
با خود وفادار مي مانم آيا يا راهي سهل تر انتخاب خواهم كرد؟
بچه هاي بم و سونامي هنوز تحت فشار روحي قرار دارند و اكثريت آواره اند و ما تنها شايد از اين شاديم كه فرزند ما، خواهر و برادر ما مانند آن ها نيست! افسوس
به عقب برگرديم، زلزله رودبار، آوارگان جنگ و زخمي هاي بمب و موشك، در مقابل اين همه چه كرديم؟ من، تو، تك تك ما... هيچ. واقع بين باشيم، هيچ
و باز هم اگر رخ دهند، هيچ
و باز هم اگر رخ دهند، هيچ
كز ديو و دد ملولم و انسانم آرزوست
