يلدا

فردا شب يلداست. اولين وبلاگم رو در يك شب يلدا شروع كرده بودم. الان حس ميكنم كه از زمان شروع اون وبلاگ هزار سال گذشته

شباي يلدا خونه مادربزرگ پدري ام رو ترجيح ميدادم چون كرسي داشتن. برام هندونه و انار بد نبودن و هرچقدر دوست داشتم ميخوردم. ياد مطلب آخري پروانه در وبلاگش افتادم:آره منم دلم واسه بچگيهام تنگ شده. دلم واسه بابابزرگم كه وقتي نماز ميخوند مي پريدم روي كولش و هر وقت بغلم مي كرد به سرش كه بي مو بود كرم نيوآ مي ماليدم تنگ شده. براي مامانم كه شباي يلدا دائم بايد نگران ميشد كه من از زياد خوردن هندونه سرديم نكنه. بچگيهايي كه حتي برف و سرما رو دوست داشتم چون باعث تعطيلي مدرسه ها بودن

فردا شب باز خونه مادربزرگ پدري ام هستم اما ديگه نه كرسي هست و نه بابابزرگ و مامانم. ديگه به خاطر اين روده كج و كوله اجازه ندارم انار و يا هندونه بخورم. ديگه حتي مثل شب يلدا شش سال پيش پريسا هم پيشم نيست كه باهم فال حافظ بگيريم. حافظي كه نميدونم چرا هيچ وقت به من جواب درست توي تفال هاش نداد و تنها اميدم بهش اون فال آخريه كه خونه ماندانا اينا گرفتم: محمود بود عاقبت كار در اين راه ... و اميدوارم اين شروع آشتي اش با من باشه چون آرزو دارم اين فالش برام درست دربياد

امسال برخلاف اون يلدايي كه وبلاگ نويسي رو شروع كردم و به خاطر وبلاگ نويس شدنم خيلي ذوق زده بودم دلم گرفته. مهناز دلم واست تنگ ميشه. از اينكه از اون موسسه مزخرف گدا صفت بيرون اومدم حتي اندازه يه نخود هم پشيمون نيستم اما دلم واسه تو بدتركيب بداخلاق تنگ ميشه! بميري الهي زودتر راحت شم

يلدا برهركسي كه دلش نگرفته مبارك