از نظر من مهاجرت مثل قطع يك رابطه عاطفي ميمونه. وقتي رابطه اي رو قطع ميكني چند وقتي- كم يا زياد- احساس ميكني خوشحالي و باري از روي دوشت برداشتن اما اين دوره سريع ميگذره و آدم شروع ميكنه به قاطي كردن و درست اون لحظاتي كه تحمل دوري طرف مقابل براش غيرممكن ميشه و هر لحظه ميخواهد دوباره به طرفش تلفن كنه همونها لحظاتي پاياني هستن. انگار فواره به اوج رسيده و فقط يه كمي ديگه بايد صبر كني تا فرود بياد. اگه اون مقطع تحمل كردي و تماس نگرفتي به طور معجزه آسا و سريعي بعدش ميبيني همه چيز رو به پايانه. دلتنگي- غم- افسوس و... و بعدش دوره جديدي شروع ميشه
---
در مورد اقامت دائمي و طولاني در يك كشور خارجي هم همين حس رو- گرچه شايد غلط- دارم. مشخصا اولش حالت يك توريست رو دارم. بهم خوش ميگذره و خيلي ذوق زده هستم اما كم كم درد دوري شروع ميشه و به جايي ميرسه كه ميزنه به سرم كه بايد برگردم! اونجاست كه اگه طاقت بيارم و يادم بياد چرا رفتم به مرحله سوم ميرسم. مرحله اي كه در اون شخص حالش خيلي بهتر از مرحله دوم ست
-------
درسته كه من توي زندگيم هرگز آدم هدفمندي نبودم اما اينجا اون جاييه كه بايد باشم. يعني بايد اهداف كوتاه مدت- ميان مدت و بلند مدت اقامتم رو مشخص كنم. راستش مهم ترين هدف من از رفتن بعنوان يك هدف بلند مدت اينه كه پاسپورت آمريكايي ام رو بگيرم كه مشخصا مدتي طول ميكشه. در اين بين قطعا بايد اهداف ميان مدت و كوتاه مدتي هم داشته باشم
پيدا كردن كار- تكميل كردن زبان- پيشرفت شغلي و... اما اين كه كدوم كوتاه مدت تر هستن و كدوم مهم تر يا... چيزيه كه بايد بعد از رسيدنم مشخص بشه
---
7 comments:
Salam
ba nazaret dar morede mohajerat movafegh nistam chon dorosteh ke miri va avalesh zogh zadeh mishi bad deltengi shoro misheh vally barvar kon saliyane sal ham ke to kharej bashi baz havas bargasht ra khahi kard va shayad ham arezo koni vatan jaei mibod ke aramesh bod va mishod bargasht va dar khake khodet va be hamvatanane khodet komam meikardi.
Sakhti mohajerat khily khily ziyadeh
tonestam commenti ra ke addresset tosh bod ra pak konam
Mohajerat kare khily khily sakhti ast
به نظرم دیگه چیزی نمونده به اتمام کارت.. یعنی امیدوارم که این جوری باشه...
حس و حالت را درک میکنم و به نظرم حسابی الان اضطراب داری و دیگه به تحمل کردن روزهای پایانی داری میرسی.. اما برای رسیدن به این اهداف باید بیشتر سختی کشید تا بیشتر خوشمزه بیان به دهنمون...
امیدوارم قبل از می کارات جور شه.
فدای تو
salam khanoomi
baz ke address weblaget ra to comment gozashti.
Dar morede chizi ke soal kardi aziz behem email bezan
negahyno@yahoo.ca
Bena be dalayeli nemikham dar comment doni benevisam.
ghorbonet va dobareh commentet ra pak meikonam ke moshkeli vasat pish nayad.
ghorbonet
قرار نیست اونجا آسمون یه رنگ دیگه باشه
به الانت نگاه کن. هر جوری و هر صفتی که هستی اونجا هم همین خواهی بود
اگه اهل سخت کار کردن با پشتکار زیاد هستی بدون اونجا موفق خواهی بود
اگه اهل تنبلی و گشاد بازی هستی اونجا بسیار سخت تر از اینجا برات خواهد بود
کلی جونم
من نظر نمی دهم چون مهاجرت مسیله ای است اجتماعی و فردی .. هیچ کس نمی تونه برای کسی دیگه نسخه بپیجه و قطعا تجربیان منو تو نخواهی داشت ... امیدوارم همه چیز همانطور بشه که دلت می خواهد ... تنها کاری که از دست من بر میاد دعا کردن برای آرامش توست ..می بوسمت
مشتي خيلي خيلي حرفت رو قبول دارم. خودم هم ميدونم چيزي عوض نميشه. اين پست رو هم براي اون حس دلتنگي اي كه خواهم داشت نوشتم و از اون نظر هم با رابطه احساسي مقايسه اش كردم.
پروانه جونم مرسي از دعات. بازهم دعا كن. عميقا نگرانم كه مسائل روز در كارم تاثير منفي بذارن
Post a Comment