با تشكر از پروانه- با اجازه نارنج

وبلاگ نارنج رو پروانه به من معرفي كرد. خدائيش يه تيكه اش واسه شرايط الان من بينظيره كه با اجازه اش فقط بخشيهاييش رو اينجا ميارم. پيشنهاد ميكنم كاملش رو بخونيد

---

سالی که گذشت سالی بود پر از بالا و پایین شدن. خدا به من گیر داده بود انگولکم می کرد. مثل یک زندان بان بیرون از سلول من ایستاده بود از لای میله ها یک ساندویچ خوشمزه یا یک بستنی قیفی وانیلی یا یک شیرینی خامه ای گنده را می آورد جلو دستم را که دراز می کردم که بهش برسد، دستش را می کشید عقب

و من حیران می ماندم که باز هم چیزی که آنهمه می خواستمش از دستانم لیز خورد و رفت

این ها را نمی گویم آقای خدا که از دست من لجت بگیرد و بدتر کنی و این بار یک پرس چلوکباب را تا دم دهان من بیاوری و بعد بکشی کنار ها؟

این ها را می گویم که بدانی حواسم هست که داری چه کار می کنی از آن بالا همه را ول کرده ای و ادبشان نمی کنی و می گذاری هر کاری خواستند بکنند و بعد هم یک بسته مداد رنگی چهل و هشت رنگه لیرا برایشان جایزه میگیری. آن وری ها را هم نگاه کن

---

از حق نگذریم که سالی که گذشت برایم سلامتی داشت. خدا این یکی را از دستش در رفت وگرنه برایش کاری نداشت که با فشار دادن یک دکمه مقداری ویروس و میکروب وبا و آبله و جذام و طاعون بفرستد دم در خانه ام. خدا را شکر که خدا یادش رفت ما را در این زمینه

---

در سالی که گذشت من گرفتم تمرگیدم توی خانه و سر جای خودم. افتاده حال و آرام و سر به گریبان شدم و خانم شدم و از هارت و پورتم کم شد

و یاد گرفتم که چه دوست داشته باشم یا نداشته باشم، همین هست که هست

این را هم خدا وقتی به من یاد داد که یکی دو بار مجبور شد دگمه ریموت کنترل من را پشت سر هم فشار بدهد همان دگمه ای که رویش نوشته اگزيت. امیدوارم که خدا مجبور نشود که من را به یک دوره بازآموزي در ارتباط با نکات آموزشی در زمینه انواع روش های تمرگیدن و قبول واقعیات بفرستد و امیدوارم که دگمه هاي اگزيت و خاموش دستگاه ریموت کنترل من که دست خدا افتاده از کار بیفتد و خدا من را با یک نفر دیگر اشتباه بگیرد و پایش را از روی دم من بردارد

---

آقای خدا! این ها را نگفتم که با من لج کنی ها؟ این ها را گفتم که توی رودربایستی بمانی و یک فکری به حال سالی که در پیش هست بکنی
---