شده از خودتون سئوال کنید که وقتی مادری (به هر دلیل) محکوم به زندان میشه و (باز هم به هر دلیلی) هیچ کس نیست که از فرزندش نگهداری کنه، چه بر سر اون بچه میاد؟
طبق بررسی های بعمل آمده، بعضی از کودکان از بدو تولد، همراه مادران خود گاهی تا سن ۸ سالگی، به دلیل جرم مادر و نابسامانی خانواده یا نبودن فرد با صلاحیتی که از آنها نگهداری کنه، در زندان به سر میبرن و از بسیاری حقوق انسانی محروم هستند. وقتی به زندان زنان میرسید، صحنه ای می بینید که تمامی اندیشه هایی که در مورد جرم، مجرم و زندان داشته اید رو نابود می کنه و مثل پتکی بر سرتون کوبیده می شه، چرا که در آن سلولهای تنگ و تاریک، كودكان پاك و معصومي را ميبينيد كه نحيف، رنجور و رنگ پريده در گوشه اي نشستن. اولين سئوالي كه به ذهنتون میرسه اينه كه: به كدامين گناه اين كودكان معصوم محبوس شده اند؟ تنها به خاطر جرم مادر؟ و نداشتن پدر يا بستگاني با صلاحيت ؟ آيا جامعه مسئوليتي در قبال اين كودكان و آزادي كه حق مسلم آنان است ندارد؟
بسیاری از این کودکان تا قبل از آزادی مادرشان (و به معنی دیگر آزادی خودشان) مفاهيم ساده اي مانند مغازه، كوچه، ماشين، مداد، نقاشي، كوه، سينما و ... را نمي دانند و حتي قادر به بيان جملات ساده هم نیستند و از برقراري ارتباط با غريبه ها می ترسند. آنها حتی در انجام كارهاي شخصي مانند پوشيدن لباس، مسواك زدن، استفاده از قاشق و چنگال و ... با مشكل مواجه اند.بچه ها، فرشته های بی گناهی هستند که روی این زمین پر از زشتی ما زندگی می کنند. حق تک تک آنهاست که قبل از ورود به جامعه و رو در رویی با مشکلات زندگی، از زیبایی های این دنیا بهره ببرند. اگر مادری مجرم بود، همه ما در قبال فرزند بی گناه او مسئول هستیم
طبق بررسی های بعمل آمده، بعضی از کودکان از بدو تولد، همراه مادران خود گاهی تا سن ۸ سالگی، به دلیل جرم مادر و نابسامانی خانواده یا نبودن فرد با صلاحیتی که از آنها نگهداری کنه، در زندان به سر میبرن و از بسیاری حقوق انسانی محروم هستند. وقتی به زندان زنان میرسید، صحنه ای می بینید که تمامی اندیشه هایی که در مورد جرم، مجرم و زندان داشته اید رو نابود می کنه و مثل پتکی بر سرتون کوبیده می شه، چرا که در آن سلولهای تنگ و تاریک، كودكان پاك و معصومي را ميبينيد كه نحيف، رنجور و رنگ پريده در گوشه اي نشستن. اولين سئوالي كه به ذهنتون میرسه اينه كه: به كدامين گناه اين كودكان معصوم محبوس شده اند؟ تنها به خاطر جرم مادر؟ و نداشتن پدر يا بستگاني با صلاحيت ؟ آيا جامعه مسئوليتي در قبال اين كودكان و آزادي كه حق مسلم آنان است ندارد؟
بسیاری از این کودکان تا قبل از آزادی مادرشان (و به معنی دیگر آزادی خودشان) مفاهيم ساده اي مانند مغازه، كوچه، ماشين، مداد، نقاشي، كوه، سينما و ... را نمي دانند و حتي قادر به بيان جملات ساده هم نیستند و از برقراري ارتباط با غريبه ها می ترسند. آنها حتی در انجام كارهاي شخصي مانند پوشيدن لباس، مسواك زدن، استفاده از قاشق و چنگال و ... با مشكل مواجه اند.بچه ها، فرشته های بی گناهی هستند که روی این زمین پر از زشتی ما زندگی می کنند. حق تک تک آنهاست که قبل از ورود به جامعه و رو در رویی با مشکلات زندگی، از زیبایی های این دنیا بهره ببرند. اگر مادری مجرم بود، همه ما در قبال فرزند بی گناه او مسئول هستیم
