عودلاجان

در خيابان پامنار محله اي ست كه به نام هاي مختلف اولادجان، اودراجان و دلاجان ناميده مي شود، اما تابلويي كه بر آن نصب شده نوشته است «عودلاجان». محله اي كه از زمان قاجار تا كنون شاهد اعتياد و فقر ناشي از مهاجرت بوده است. هر از گاهي محله را به اصطلاح پاكسازي مي كنند و چند تايي از خانه هاي خلافكارها و مواد فروش ها را هم خراب مي كنند. تا دو- سه روز جنازه چند معتاد تزريقي پيدا مي شود و بعد خانه هاي خراب شده، به همان شكل، دوباره مركز تجمع مي شوند. اين پاكسازي ها تنها اثرش، كسادي كاسبي هاي حلال در منطقه است
اگر روزي 6 صبح وارد عودلاجان شويد مي بينيد كه در تمام محله معتادها خوابيده اند و كف خيابان هم پر از سرنگ است. برق ناحيه را قطع كرده اند و شب ها پاتوق دزدان، زورگيران و كارتن خوابهاست
در عودجالان به همت بهزيستي و كمك هاي مردمي در كوچه حكيم «خانه دوست» تشكيل شده كه به نوعي خود پاتوق دشمن است. در اينجا از 9 صبح تا 5 بعد از ظهر به معتادان تزريقي، سرنگ و پنبه آغشته به الكل (براي جلوگيري از رواج بيماري هاي مسري مانند ايدز و هپاتيت) صبحانه و نهار مي دهند و برايشان امكان حمام و آزمايش هاي رايگان دوره اي ايدز و هپاتيت را فراهم مي كنند. اين خدمات براي آن دسته از معتاداني است كه امكان درمان برايشان وجود ندارد. به روايتي بايد صبر كرد و با آنها مدارا كرد تا روزي كه بميرند
حدودا ماهي 4 ميليون تومان هزينه اين خانه است و به گفته مسئول آن، درمان و يا پيش گيري از وظايف آنها به شمار نمي آيد! به دليل وجود همين خانه، كوچه حكيم پاتوق مواد فروشاني است كه به معتاداني كه از «خانه دوست» بيرون مي آيند، مواد عرضه مي كنند

تمام اين اتفاقات در دل تهران (و نه در حاشيه ها) رخ مي دهد. اين را فراموش نكنيم